به گزارش پایگاه اطلاع رسانی شهید طوسی، عملیات «کربلای ۵» با تمام سختی‌های خود در ۱۲ اسفند ۱۳۶۵ به مرحله تثبیت رسید و سرزمین شلمچه، فرماندهان و رزمندگان بی‌شماری را از بدنه لشکر ویژه ۲۵ به آغوش خود کشید. شهید طوسی نیز برای چهارمین بار در اثر اصابت ترکش در این عملیات مجروح شد. تا این زمان، حدود ۳۰ ماه از شروع زندگی پرمشقّت خانواده شهید طوسی در پایگاه شهید بهشتی در اهواز می‌گذشت.

با اوج‌گیری عملیات کربلای ۵ و ناکامی صدام در جلوگیری از شکست نظامی‌ در میدان نبرد، حملات هوایی به شهرها و نقاط مسکونی ایران نیز شدت گرفت. مدارس اهواز تعطیل شده بود. سمیه طوسی، یادگار شهید، که در آن زمان حدود ۹ سال داشت در یادداشتی می‌نویسد:

«به دلیل بمباران پیاپی، مدارس تعطیل شده بود و ما با خانوادۀ یکی دیگر از فرماندهان، زودتر از پایان سال (بهمن ماه) به طوسکلا برگشتیم تا از درس و امتحانات عقب نمانیم. هر چه مادرم اصرار کرد که پدرم بیاید که با هم برویم قبول نکرد و گفت نمی‌شود در این شرایط، جبهه را تنها گذاشت.»

طوسی چند روز مانده به پایان سال ۱۳۶۵ به جمع خانواده پیوست. دختر شهید ادامه می‌دهد:

«روزهای پایانی سال بود که [پدرم] آمد و قرار بود تا آخر تعطیلات نوروز بماند ولی تماس گرفتند که باید باز گردد. هفت روز عید را ماند و به اصرار من، یک روز دیگر هم بود و روز هشتم فروردین رفت. آخرین روزهای زندگی پدر و مادرم رؤیایی بود.»
پایان پیام